Merhaba sevgili site takipçileri. Sizlerle bu ilk yazımla tanışmak sohbet etmek, dertleşmek, mutluluk ve acılarımızı paylaşmak, ülkemizin, ilimizin, ilçemizin, belde ve köylerimizin durumunu, geçimini, yönetimini, kültürünü, doğal ve yapay güzelliklerini paylaşmak, insanımızı tanımak, tanıtmak, sohbet etmek istedim. Kaybolmaya başlayan paylaşma almadan vermeyi tekrar hatırlatmak istedim, çünkü sonucu kara toprak değilmi?
Bizler bir elin parmakları gibi aynı kökten gelen aynı kaynaktan beslenen insanlarız. Bizler derme çatma ne idüğü belirsiz başı boş insan topluluğu değiliz. Bunların ışığı altında bizler birbirimizi bazı ufak hataları ile sevmeyi öğrenmeliyiz. Mevlana'nın "hatasız dost arayan sonunda dostsuz kalır" sözü misali insanlarda hata arama değil hataları kapatarak sevmeyi bilmeliyiz. Sevmeliyiz yaratandan ötürü. Sevgili dostlarım insan nerede olursa olsun doğduğu büyüdüğü toprakları unutamıyor.
Dört yıl oldu köyümden(ilçemden) ayrılalı ama bir an olsun aklımdan çıkmıyor.Şu an dünya turizm başkentinde yaşıyorum bülbül misali altın kafesede koysalar illaki vatanım. Fakat burayıda sevmem lazım çünkü ekmeğini yeyip suyunu içiyorum. Yahşihan'ın tozlu topraklı yolları aklımdan çıkmıyor. Ama bazen düşünmüyor da değilim. Benim köyüm ilçe oldu sırf kaymakam ve resmi birimlerin gelmesi ilçelik dört dörtlük tamamlanmış olmuyor. Gönlümden yolları pırıl pırıl yapılmış evleri pırıl pırl boyanmış,her taraf ağaçlarla süslenmiş ulaşımı kara düzen değil daha modern bir şekilde yapılan, insanları mutlu gençlerinin işi gücü olan enerjisini kahve köşesinde değil üretiminde geçiren insanlar olmalı emekli ana babasından harçlık beklememeli gözlerinden haset kin nefret akmamalı onun yerine sevgi saygı hürmet akmasını arzuluyorum.Çünkü insanımız sözde değil özde hizmetlerin en iyisine layıktır.
İnsanlara iyilik ve güzellikle yaklaşılırsa karşılığı muhakkak bir gün müsbet olacaktır.Yapılanlar art niyetsiz samimiyetle olursa karşılığı olumlu dönecektir.Yapılan art niyetli olursa bir gün geri teper bu tepkinin acısını hepimiz çekeriz.Dert ve sıkıntıları çekeceğimize, mutluluğu ve sevinci çekelim paylaşalım. İnsanımız bir dilim ekmek bir hırka uğruna güzelim köyümüzü vatanımızı terk etmek zorunda kalmasın, gurbet ellerde boynu bükük olmasın bağrı yanmasın. Her insan sevdiği doğduğu yerde mutluluk içinde yaşasın. Allah herkesin gönül muradını versin.
Tekrar görüşmek üzere.